Zondagochtend hebben we de grote fre&hes-toeristen-to-do-lijst gemaakt. Wat een behoorlijke lijst is. En we hebben meteen een puntje uitgevoerd. Legendarisch…na 3 mnd in Kaapstad zijn we eindelijk die karakteristieke Table mountain (oftewel Tafelberg) opgeklommen. Dat was nog best een klim! 2.5 uur flink omhoog. Fel zonnetje. Mooi uitzicht. Mooie natuur. Rotsen. Bloemen. Nog veel meer mooie uitzichten (alle kanten op..de stad…de stranden…Cape point). En als je dan eindelijk boven bent…..cameras! (jawel met japanners), nog veel meer toeristen, een restaurant, en dus die kabelbaan die het hele zooitje die berg op vervoert…..Wat een desillusie. Maar dat hadden we kunnen verwachten. Blij dat wij lekker naar boven zijn gelopen, bijna geen mensen tegenkomt, blijdschap als je eindelijk (ja zeker na 3mnd) die top bereikt hebt. Terug de kabelbaan…(vanwege de tijdsnood hoor, ons weekendprogramma ging door.. Ok eerlijk gezegd vonden we het niet heel erg). Een snelle douche en op naar Kirstenbosch (botanische tuinen). Vanaf nu elke zondag een openluchtconcert. De aftrap was voor niemand minder dan…Goldfish! Een groot veld en een boel mensen. Er was ons gezegd dat je je eigen drankje mee naar binnen kon nemen, maar dat iedereen met grote koelboxen en picknickmanden op hun kleedje zou zitten hadden we niet verwacht. De Vibe was Lekker! Vondelparksfeertje. (alleen dan nog iets meer op elkaar zitten). Goldfish is; 2 dj’s die zelf ook instrumenten spelen en speciale gasten hebben. Ondanks dat al deze gasten zwart van kleur waren, en het cocert zwart zag van de mensen, zag je enkel witte mensen…raar he. Het valt zo op. Zag deze week een donker meisje met een blanke jongen. Of een blanke vrouw achter een kinderwagen met een donker kindje. Het valt je op. Hier, in dit land waar er zo een boel van allebei is valt het op. In nederland zou ik er niet raar van opkijken. Het blijft zo gek. Loop door het centrum en je ziet bijna alleen maar donkere mensen. Kijk in de auto´s en iedereen is wit. De minibusjes puilen uit en zitten bijna alleen maar donkere mensen in. En nog altijd geen welvarend huis gezien waar een donker persoon uitkwam. Lijkt wel of ze allemaal werken in winkels, als hulpjes, in restaurants of als parkeerwacht (alhoewel dat vaak congolezen zijn). Was laatst een documentaire op tv over de congoleze vluchtelingen. Wonen in de townships. Daar waar armoede is heerst geen vrede. Heftige verhalen in de documentaire. De congolezen die hier kwamen hadden kennelijk wat meer handelskennis en begonnen veelal winkeltjes en barretjes in de townships. Ze creeerden een concurrentiepositie. Prijzen drastisch lager dan huidige winkels in township. Veel woede. Veel geweld. Nee congolezen worden hier niet echt gerespecteerd. Terwijl het zulke vriendelijke mensen zijn. Geen ander met zo een grote lach op zijn gezicht dan menigeen Congolees. Maar goed het concert dus. Op zich een hele leuke sfeer omdat oud en jong, alternatief en trendy, alles liep er door en danste met elkaar. Samen met mijn collega, Bridget, na het concert bij een local-pizza-tentje de lekkerste pizza in town gegeten. Het was een heerlijk weekend. Kaapstad…je hoeft de stad echt niet uit, je blijft je hier vermaken.
Werk; Mijn tekeningenset voor council is helemaal af. Haha op 1 ding na; het inkleuren. Hilarisch. 9 A1 vellen vol met plattegronden, doorsnedes en aanzichten waar met speciale kleuren kleurpotloden alle nieuwe delen per materiaal moeten ingekleurd worden. Goed…mischien kun je je voorstellen wat een enorme kleurplaat dat gebouw van mij is…delen oud, delen nieuw, beton, staal, hout, lekker kleuren dus. En dan denk je dat je er bent na 1 set….haha…coucil wil 4 sets tekeningen in kleur! 4 x 9 A1=boel kleurpotloden! Maar geen geklaag hoor, kleuren heb ik altijd leuk gevonden! Ok, het is bedtijd hier…tot snel maar weer. X
Ps nog een foto van onze straat om een idee te geven waar we nu eigenlijk wonen. witte gebouw aan de rechterkant (zie onze beetles op de voorgrond) en dan het balkon linksboven…die roze ja)