4 nov 
Had deze week een bespreking met de opdrachtgever. Enthousiast. 26 appartementen in de oude brouwerij. Dat was me een puzzel. Constructie behouden en toch mooie app. En proberen zoveel mogelijk zelfde opzet voor badkamers en keukens te behouden…ojeetje om nog maar niet te spreken over de opgave die het was om alle leidingen werkend te krijgen… Resten nu nog wat technischere tekeningen en dan kan het hele zooitje council in.
Hes en ik maken jullie goed jaloers he met onze weekenden…ja ze zijn ook errug goed! Het is ook flink genieten hier. Gedurende de week wordt er echter wel hard gewerkt hoor! Over mn werk heb ik af en toe wel mn twijfels. Het bureau is heel erg druk. De eerste weken dat ik hier was was een van de partners zo gestressed dat ie helemaal vergat hoe je als sociaal persoon met medecollegas omgaat. De hoofdarchitect (wat overigens wel een geweldig persoon is) is er bijna nooit of in een meeting. Als net afgesturdeerde werkend aan zo een groot project komen er heel wat vragen bij je op, maar heb niet het gevoel dat die altijd gesteld kunnen worden. Het project is heel groot maar ook heel uitdagend. Op de een of andere manier is het wel gelukt om mooie appartementen te ontwerpen, maar heb het gevoel dat met wat meer feedback de dingen wat efficienter zouden zijn gebeurd. Heb het gevoel dat ik af en toe maar op halve kracht werk. Zoveel meer energie die er nu niet uitkomt. Het bureau functioneert niet echt als een team. De partners liggen niet altijd op een lijn en er heerst niet een heel open communicatiesfeer…er worden zelfs opmerkingen over collegas gemaakt (op een semigrappige manier) die ik helemaal niet wil horen. Verleden jaar is een derde partner op vrij jonge leeftijd ineens overleden. Heb het gevoel dat de andere 2 partners eens goed met elkaar om de tafel moeten gaan zitten en de teamspirit tevoorschijn moeten halen (of zou ik teveel vergelijken met Prosmanarchitecen in Amsterdam….Marc en alle mannen…mis jullie!).
Heb veel dagen hier twijfelend gezeten. Wil ik hier wel doorgaan. Wil ik die werkvergunning (die officieel aan een bureau gebonden is) wel met dit bureau regelen. Opgeven zit niet echt in mn bloed. En mn project opgeven doe ik dan ook zomaar niet. Het plan is nu om de uitwerkingen te doen komende maand. Eind november loopt mn proefcontract af. Komende week wil ik met ze om de tafel zitten om een evaluatiegesprek te doen en in ieder geval open te zijn over mijn bevindingen, hopende dat zij dat ook zullen zijn.
De werkvergunning ben ik nog altijd mee bezig. Mijn diploma ligt bij de saqua, die er ongeveer 100 dagen over doen (om mijn master te vergelijken met titels hier).
Pas wanneer ik die ontvangen heb kan ik de eigenlijke aanvraag voor werkvergunning doen. Ben al wel naar het ziekenhuis geweest voor een Xray, naar de dokter voor medische test…dat alles in orde. Een aanbevelingsbrief van Marc Prosman, een bankstatement, het is echt wel een hele lijst bureaucratische sjit om hier legaal te mogen werken….maar ik kom er wel. Alleen de advertentie en de drie brieven die het bureau dan moet schrijven nog.
Verder zijn de werkdagen wel heel lekker. Bridget en ik zwemmen tijdens elke lunchbreak een km in het buitenzwembad hier om de hoek!
zwemconditie wordt drastisch verbeterd en de dag lekker in twee gebroken. Volgende week gaat de Southeaster echter goed los, dan begin ik om 7 met werken en verlaat bureau om 4 uur om een lekkere surfsessie op sunset of big bay te hebben..
De foto’s bij deze post zijn van afgelopen weekend. Vrijdagavond een braai met het bureau (foto Rose en ik)(gekke foto is Bridget). Savonds Ferries en Tiger Tiger..2 overbekende typisch afrikaanse plekken. Zaterdagochtend richting Ceres. Mountainbikeevent bij Deon op de farm. Hes gilbert en jackpot deden de race (respect voor hes die de 25km deed), ik na die stapavond met collega te laat voor race, maar hoop gezelligheid, heel event. Savonds een echt schuurfeest met live band. Zondagochtend fietsen Hes en ik 20km (respect voor ons na een heftige party en felle zon). Jeetje mountainbiken is leuk! Zeker in dit landschap.
Kaapstad (en omgeving) is klein. Dit weekend ceres ontmoetten we Bob (zijn we tijdens stappen eerste week tegengekomen, heeft tijdje in rotterdam gewoond en nederlandse familie) en Tygo (fransman met wie we onze fantastische dag Home affairs hebben meegemaakt). Zoieso Kaapstad klein…elk nieuw persoon blijkt wel weer (verre) vrienden van…
Dat Kaapstad ook mindere kanten heeft werd ons deze week weer even duidelijk gemaakt. Hes haar ruit uit de auto geslagen en tas gejat. (auto stond voor haar werk). Een meevaller voor haar was wel dat ze al het geld dat ze van haar gestolen hebben via bankpasfraude de eerste week, terug krijgt van haar bank. (had ik dit verteld? Ze stoppen iets in automaat en maken kopie van je pas en kijken wat je pincode is, door een machtsspel ..maken je zenuwachtig, ineens lange rij mensen…alles helemaal opgezet…)
Uit al onze weekenden blijkt dat we voornamelijk omgaan met de welgestelde afrikanen. Wat inderdaad zo is, en wat heerlijk is. Niet omdat ze al die mooie 2e huizen hebben, maar omdat het allemaal super mensen zijn! Het is echter niet zo dat we bewust de andere kant van afrika ontlopen…bv….De dag dat we ons visum gingen verlengen hebben we Calvin (een zwarte afrikaan, woont in township) ontmoet…Week daarop hebben we met hem afgesproken te eten in een goedkoop restaurantje. was ook heel gezellig. intelligente jongen. Maar toch…tijdens het etentje had ie het wel verdacht veel over sex… Maar goed…gewoon gedag gezegd hes en ik naar huis gegaan. toen we thuis waren belde hij echter op, dat ie ons wilde zien en meer..blablabla…jeetje zo zonde…je geeft zo een jongen al je vertrouwen, je wilt geen vooroordelen hebben..en dan worden ze toch waarheid… Veel mensen hier verklaarden ons al voor gek dat we met hem afspraken…de meesten zijn uit op sex (ongelooflijk hoeveel meer zwarten op sex gefocussed zijn) en op je geld… En die paar die dat niet zijn…hoe haal je die er in godsnaam tussenuit? hes en ik waren na die avond best geschokt, dachten echt dat we hem konden vertrouwen en dat ie met zijn intellligentie anders zou weten… het is zo een ander milieu…we weten er niks vanaf..
Ok tot zover de verhalen. Zoveel mensen vroegen me om ook weer eens wat andere informatie dan alleen die mooie weekendverhalen. Thijmen vroeg me zelfs of ik het niet eenzijdig ging vinden (jaja broertjes kennen je goed..) maar nee..ik ben me er bewust van dat we ons heel erg in 1 wereldje begeven en wie weet gaat dat in de toekomst wel veranderen, voor nu geniet ik er van en ervaar ook heus meer dan alleen die mooie dingen.
Had deze week een bespreking met de opdrachtgever. Enthousiast. 26 appartementen in de oude brouwerij. Dat was me een puzzel. Constructie behouden en toch mooie app. En proberen zoveel mogelijk zelfde opzet voor badkamers en keukens te behouden…ojeetje om nog maar niet te spreken over de opgave die het was om alle leidingen werkend te krijgen… Resten nu nog wat technischere tekeningen en dan kan het hele zooitje council in.
Hes en ik maken jullie goed jaloers he met onze weekenden…ja ze zijn ook errug goed! Het is ook flink genieten hier. Gedurende de week wordt er echter wel hard gewerkt hoor! Over mn werk heb ik af en toe wel mn twijfels. Het bureau is heel erg druk. De eerste weken dat ik hier was was een van de partners zo gestressed dat ie helemaal vergat hoe je als sociaal persoon met medecollegas omgaat. De hoofdarchitect (wat overigens wel een geweldig persoon is) is er bijna nooit of in een meeting. Als net afgesturdeerde werkend aan zo een groot project komen er heel wat vragen bij je op, maar heb niet het gevoel dat die altijd gesteld kunnen worden. Het project is heel groot maar ook heel uitdagend. Op de een of andere manier is het wel gelukt om mooie appartementen te ontwerpen, maar heb het gevoel dat met wat meer feedback de dingen wat efficienter zouden zijn gebeurd. Heb het gevoel dat ik af en toe maar op halve kracht werk. Zoveel meer energie die er nu niet uitkomt. Het bureau functioneert niet echt als een team. De partners liggen niet altijd op een lijn en er heerst niet een heel open communicatiesfeer…er worden zelfs opmerkingen over collegas gemaakt (op een semigrappige manier) die ik helemaal niet wil horen. Verleden jaar is een derde partner op vrij jonge leeftijd ineens overleden. Heb het gevoel dat de andere 2 partners eens goed met elkaar om de tafel moeten gaan zitten en de teamspirit tevoorschijn moeten halen (of zou ik teveel vergelijken met Prosmanarchitecen in Amsterdam….Marc en alle mannen…mis jullie!).
Heb veel dagen hier twijfelend gezeten. Wil ik hier wel doorgaan. Wil ik die werkvergunning (die officieel aan een bureau gebonden is) wel met dit bureau regelen. Opgeven zit niet echt in mn bloed. En mn project opgeven doe ik dan ook zomaar niet. Het plan is nu om de uitwerkingen te doen komende maand. Eind november loopt mn proefcontract af. Komende week wil ik met ze om de tafel zitten om een evaluatiegesprek te doen en in ieder geval open te zijn over mijn bevindingen, hopende dat zij dat ook zullen zijn.De werkvergunning ben ik nog altijd mee bezig. Mijn diploma ligt bij de saqua, die er ongeveer 100 dagen over doen (om mijn master te vergelijken met titels hier).
Pas wanneer ik die ontvangen heb kan ik de eigenlijke aanvraag voor werkvergunning doen. Ben al wel naar het ziekenhuis geweest voor een Xray, naar de dokter voor medische test…dat alles in orde. Een aanbevelingsbrief van Marc Prosman, een bankstatement, het is echt wel een hele lijst bureaucratische sjit om hier legaal te mogen werken….maar ik kom er wel. Alleen de advertentie en de drie brieven die het bureau dan moet schrijven nog.Verder zijn de werkdagen wel heel lekker. Bridget en ik zwemmen tijdens elke lunchbreak een km in het buitenzwembad hier om de hoek!
zwemconditie wordt drastisch verbeterd en de dag lekker in twee gebroken. Volgende week gaat de Southeaster echter goed los, dan begin ik om 7 met werken en verlaat bureau om 4 uur om een lekkere surfsessie op sunset of big bay te hebben..De foto’s bij deze post zijn van afgelopen weekend. Vrijdagavond een braai met het bureau (foto Rose en ik)(gekke foto is Bridget). Savonds Ferries en Tiger Tiger..2 overbekende typisch afrikaanse plekken. Zaterdagochtend richting Ceres. Mountainbikeevent bij Deon op de farm. Hes gilbert en jackpot deden de race (respect voor hes die de 25km deed), ik na die stapavond met collega te laat voor race, maar hoop gezelligheid, heel event. Savonds een echt schuurfeest met live band. Zondagochtend fietsen Hes en ik 20km (respect voor ons na een heftige party en felle zon). Jeetje mountainbiken is leuk! Zeker in dit landschap.
Kaapstad (en omgeving) is klein. Dit weekend ceres ontmoetten we Bob (zijn we tijdens stappen eerste week tegengekomen, heeft tijdje in rotterdam gewoond en nederlandse familie) en Tygo (fransman met wie we onze fantastische dag Home affairs hebben meegemaakt). Zoieso Kaapstad klein…elk nieuw persoon blijkt wel weer (verre) vrienden van…
Dat Kaapstad ook mindere kanten heeft werd ons deze week weer even duidelijk gemaakt. Hes haar ruit uit de auto geslagen en tas gejat. (auto stond voor haar werk). Een meevaller voor haar was wel dat ze al het geld dat ze van haar gestolen hebben via bankpasfraude de eerste week, terug krijgt van haar bank. (had ik dit verteld? Ze stoppen iets in automaat en maken kopie van je pas en kijken wat je pincode is, door een machtsspel ..maken je zenuwachtig, ineens lange rij mensen…alles helemaal opgezet…)
Uit al onze weekenden blijkt dat we voornamelijk omgaan met de welgestelde afrikanen. Wat inderdaad zo is, en wat heerlijk is. Niet omdat ze al die mooie 2e huizen hebben, maar omdat het allemaal super mensen zijn! Het is echter niet zo dat we bewust de andere kant van afrika ontlopen…bv….De dag dat we ons visum gingen verlengen hebben we Calvin (een zwarte afrikaan, woont in township) ontmoet…Week daarop hebben we met hem afgesproken te eten in een goedkoop restaurantje. was ook heel gezellig. intelligente jongen. Maar toch…tijdens het etentje had ie het wel verdacht veel over sex… Maar goed…gewoon gedag gezegd hes en ik naar huis gegaan. toen we thuis waren belde hij echter op, dat ie ons wilde zien en meer..blablabla…jeetje zo zonde…je geeft zo een jongen al je vertrouwen, je wilt geen vooroordelen hebben..en dan worden ze toch waarheid… Veel mensen hier verklaarden ons al voor gek dat we met hem afspraken…de meesten zijn uit op sex (ongelooflijk hoeveel meer zwarten op sex gefocussed zijn) en op je geld… En die paar die dat niet zijn…hoe haal je die er in godsnaam tussenuit? hes en ik waren na die avond best geschokt, dachten echt dat we hem konden vertrouwen en dat ie met zijn intellligentie anders zou weten… het is zo een ander milieu…we weten er niks vanaf..
Ok tot zover de verhalen. Zoveel mensen vroegen me om ook weer eens wat andere informatie dan alleen die mooie weekendverhalen. Thijmen vroeg me zelfs of ik het niet eenzijdig ging vinden (jaja broertjes kennen je goed..) maar nee..ik ben me er bewust van dat we ons heel erg in 1 wereldje begeven en wie weet gaat dat in de toekomst wel veranderen, voor nu geniet ik er van en ervaar ook heus meer dan alleen die mooie dingen.
