8 maart 2003 – 24 mei 2003; 22 voorstellingen
Het is onvermijdelijk dat deze vijf mensen, emotioneel uit hun evenwicht en noodgedwongen in hetzelfde huis bij elkaar, geconfronteerd worden met de demonen uit hun verleden. De relaties tussen de moeder en haar dochters en tussen de dochters onderling worden vooral bepaald door twee elementen: schuld en herinnering. Ze hebben allemaal de neiging een ander de schuld te geven, of verantwoordelijk te houden voor hun eigen ongeluk. Het laatste wat Vi nog doet is Mary het belang van vergeving laten zien, de vrijheid die vergeving schenkt, niet alleen aan degene die vergiffenis krijgt, maar ook aan degene die vergeeft.
Is dit nu een leuk stuk? Ja, want de Engelse schrijfster Shelagh Stephenson heeft een vinnige, snelle dialoog in de vingers, waarin de geestigheden over elkaar heen buitelen. Bovendien is de toon in ‘Het geheugen van water’ erg licht; en als de twee keurige dames de joint van hun wilde zus aanpakken, slaan ze wel erg uitbundig aan het dollen. Als actrice sleet Shelagh Stephenson tien ‘ongelukkige en nutteloze jaren’ voordat ze zichzelf beloofde alleen nog maar te doen wat ze altijd had gewild: schrijven. Ze hield voet bij stuk, al werd ze ‘armer dan een kerkrat’. En wéér bleef jarenlang het succes uit. Tot ze plotseling doorbrak met ‘Het geheugen van water’. Maar als de BBC in haar eerste jaren als schrijfster-in-de-dop niet zo nu en dan een hoorspel van haar had uitgezonden, had ze het nooit gered. Kees Keemink, regisseur
Techniek Rop Kalfsvel, Marijke Weijenborg, Frans Janssen, John Kroeze.
Regisseur Kees Keemink. Productieteam Marijke Weijenborg, Frans Janssen, Piet Nieuwets, Joost van den Broek.
De Flits met boeiend, soms tumultueuze voorstelling
DOOR ANGELA VAN KLEEF
De Flits zet boeiend en herkenbaar theater neer
Herinneringen opgehaald in Het geheugen van water
DOOR HÉLèNE OUWERKERK
Het geheugen van water is een stuk van de Engelse toneelschrijfster Shelagh Stephenson. De drie zussen Mary, Theresa en Catherine komen samen de dag voor moeder Vi zal worden begraven. De zussen halen herinneringen op uit het verleden dat ieder van hen soms heel anders interpreteert. Er komen nogal wat opgekropte gevoelens naar boven. Zo vindt de jongste zus Catherine dat ze een vreselijke jeugd heeft gehad. Ook blijken feiten uit het verleden door ieder van de drie zussen compleet anders te worden beleefd. Dit leidt soms tot heftige discussies. Ook de huidige levens van de zussen blijken nogal uiteen te lopen. Zo runt Theresa samen met haar man Frank een winkel in gezondheidsvoedsel. Zus Mary daarentegen is juist arts, evenals haar minnaar Mike. Catherine is een losbol, ze winkelt, rookt joints, drinkt whisky en kan niet tegen het alleen zijn. Ook de relaties, die de zussen hebben met hun mannen, zijn onderwerp van gesprek. Mary heeft namelijk een relatie met een getrouwde man en Catherine’s vriendje maakt de verkering uit op de dag voor de begrafenis. Ook maken we in het stuk kennis met moeder Vi zelf, die op bepaalde momenten levendig in Mary’s gedachten verschijnt.
Geloofwaardig De Flits brengt met Het geheugen van water een goed stuk. Met name de personages van de drie zussen gespeeld door Edith Haakman (Mary), Marion Klumper (Theresa) en Fré-rieke van Breed (Catherine) worden goed door Haakman, Klumper en Breed neergezet. Stuk voor stuk weten de drie dames hun personages goed, duidelijk en geloofwaardig ten tonele te voeren. Uitschieter hierbij is zonder meer Edith Haakman, die de enerzijds sterke maar anderzijds ook tobberige Mary perfect gestalte geeft. Ook Marion Klumper weet de nerveuze en precieze Theresa mooi neer te zetten. De rol van Mike, die door Cees Krijgsman wordt gespeeld, is er een van niveau. Mike lijkt zo aardig en meelevend, maar denkt toch eigenlijk alleen aan zichzelf. Mieke Smits speelt Vi op een goede manier, helaas heeft haar stem soms te weinig bereik waardoor ze niet altijd even goed te verstaan is. Datzelfde geldt voor Paul van der Drift in zijn rol van Frank. Ook hij spreekt niet altijd even duidelijk de zaal in. De chaotische Catherine tenslotte wordt gespeeld door Fré-rieke Breed. Breed is een groot komisch talent. Zij slaagt er als geen ander in de lachers op haar hand te krijgen. In deze voorstelling zet De Flits het stuk goed neer. Vooral voor de pauze is er sprake van een goed en boeiend stuk, waarbij de spanning behoorlijk wordt opgevoerd. Hoewel het stuk na de pauze wat minder spanning in zich draagt, blijven de acteurs scherp, enthousiast en verzwakken niet. Daarmee zorgen ze weer voor een prima productie.