gisteren de beetle opgehaald! Het is zo heerlijk om erin te rijden! En hij is mooi! Was trouwens best spannend want ik moest de 6 mnd vooruit betalen, dus stond daar bij de pinautomaat met je wilt niet weten wat voor stapel bankbiljetten (grotere biljetten dan 100 komen er kennelijk niet uit de automaat, dus je kan je voorstellen wat een stapel 7000 rand bij elkaar is. (trouwens echt niet duur; dit bedrag is voor 6mnd en komt overeen met 875 euro incl verzekering) Ik ben echt zo snel en onopvallend mogelijk naar het toeristenbureau gelopen, waar ik opgepikt zou worden om vervolgens richting beetlegarage te gaan. Het bedrijf is super, zo sociaal…ik heb moeten beloven dat ik nooit meer alleen een groot bedrag zou opnemen, dat ik nooit wat op de bijrijdersstoel zou laten liggen (ze breken je raampje bij het stoplicht open) en vooral 24 uur op mn hoede zal zijn….jeetje wat een leven he. Maar je doet er maar aan mee…zo sluit ik mezelf op als ik in de beetle rijd, kijk ik tien keer om me heen al pin ik maar 10 euro en kijk niemand te diep in zn ogen (en dit vind ik misschien wel het moeilijkst…ik hou ervan mensen juist aan te kijken, contact te leggen, door te dringen tot iemands ziel).
Het eten bij Anton was fantastisch (zie foto1) Hij en zijn ouders wonen in een monumentaal koloniaal huis…het was donker toen we er kwamen maar zag er toch fantastisch uit! Wat een rijkdom! Wat een extremen in dit land. Een huisvriend (architect) was ook bij dinee aanwezig (ja toeval zeiden zn ouders…haha) ..en dan zeggen ze dat ik een regelaarster ben…..er werd meteen een stoel voor me naast die van de architect gezet. Klikte goed. Ontzettend intelligente interessante man en zijn bureaufilosofie spreekt me heel erg aan. Hij vertelde me over de luxe huizen die ze ontwerpen, maar vertelde dat zijn hart ligt bij heel wat anders waar het bureau nu veel mee bezig is; gebouwen voor praktijkgericht onderwijs voor ongeschoolden…ok ik had kippevel. Met Natascha en Anton had ik de dag ervoor een discussie over hoe om te gaan met de armoede in dit land. We kwamen hier op omdat Anton (die voor het bouwbedrijf van zijn pa werkt) een tijdelijke overvloed aan werk had en dus voor een paar dagen mensen nodig heeft. Zwarte afrikanen pik je op in het centrum. 4 had hij er nodig. ….en er stonden er wel 20 om zijn auto heen te smeken; ‘pick me..’ Anton was geshockt. En ik moet zeggen dat ik die avond redelijk geshockt was om de reactie van Anton (een jongen die geboren en getogen is in Kaapstad.) …hoe bedoel je; mensen leven in hun eigen veilige luchtbel!! Maar goed onze conclusie was eigenlijk dat je het gat niet ineens kunt dichten, het ligt niet in onze macht om het landsprobleem aan te pakken. Het gaat om je eigen beetje wat je toe kunt voegen, de realisatie en een bewuste aanpak! Maar goed terug naar het etentje..de architect dus. Fantastisch om te horen dat iemand met een goedlopend bureau en rijke opdrachtgevers ook zijn hart volgt! Zoekt iemand voor zijn bureau. Zoekt een ontwerper. Heeft eigenlijk behalve zichzelf geen ontwerpers. Zoekt iemand die de verantwoordelijkheid kan nemen, met opdrachtgevers aan tafel zit…Dus ik zeg tegen hem: goh, als ik dat zo hoor ben jij volgens mij op zoek naar een senior architect. En ik vertel hem dat ik weinig ervaring heb. Hij lacht en zegt dat ik maandag moet bellen voor een afspraak.
…zouden het de stroopwafels geweest zijn die ik cadeau gedaan had? (ze kenden het niet, maar zijn er gek op..)

Na het eten feest van een vriendin van Anton..(guess what..dochter van de architect…2 straten verder) dit huis is zo mogelijk nog mooier! Zijn andere dochter studeert architectuur en werkt op bureau vader. Helemaal enthousiast dat ik eventueel op bureau kom werken. Foto 2 tijdens feestje (links Anton, rechts Natascha..ps blauwe oog van jongen rechts is door rugby..dat is helemaal HOT hier). Foto 3 Tasch en ik.