28 nov
een koelbox zo groot dat er een bar in paste. Vrijdagavond stonden we te rillen in de icelounge. Min 10 graden, das nogal wat…daar kon die poncho niet tegenop. Gelukkig was er een warme ruimte en voegden de drankjes en de dansjes natuurlijk wat toe. Mooie ervaring. Bijzonder effect die lichten op al dat ijs. 
Vanuit de bar uitzicht over een gedeelte van Waterfront, met brug, bootjes, een thuisgevoel naar Amsterdam. Zaterdagochtend autoresearch (jaha er gaat een auto gekocht worden); houdt in…langs een boel garages en een boel vragen stellen want we weten er natuurlijk niks vanaf. Mannentoys weten we tegenwoordig een heel eind mee… 
(windsurfers, golfsurfers, kitesetjes, mountainbikes, wakeboarden…), maar auto’s is toch echt nog een zwak punt (al moet ik zeggen dat hes qua merken al een heel eind komt, bij mij is een auto nog voornamelijk rood of blauw, of natuurlijk geschiftecremefraiche-wit (zoals paul mijn Beetle zo mooi omschreef) Ja auto’s, daar zijn we dan weer echte meisjes in. Maar goed ik heb dus een hele mooie op het oog, een rooie. Haha. 
Nee serieus. Tasch gaat een sponsorship met AUDI aan en krijgt-koopt een vette nieuwe en verkoopt haar oude. Een AUDI A4 Avante 1.8 uit 1996, 150000km op de teller, stationwagen. (voor de kenners) verder is ie rood en ziet ie er modern uit (zou niet zeggen dat ie al 10jr oud is). Ze verkoopt hem aan mij voor een garageinkoopprijs, een hele goeie deal. 
Heerlijk zo een stationwagen…dat wordt een luxe na mn beetle. Al ga ik mn beetle wel enorm missen, ben er van gaan houden! Hes en ik willen echter wat roadtripjes gaan maken, afstanden die onze beetle misschien niet overleefd, of ons zeker 2 keer zo lang onderweg zou helpen. Zaterdagmiddag ging de Southeaster goed los (iets te goed, het was flink overpowerd varen met ons kleinste zeiltje). Na een surfsessie een rustige zaterdagavond met fotoplaksessie (we hebben allebei al bijna een heel album vol! En das een flinke selectie van de hoeveelheid foto’s op de computer).
Zondagochtend hebben we de grote fre&hes-toeristen-to-do-lijst gemaakt. Wat een behoorlijke lijst is. En we hebben meteen een puntje uitgevoerd. Legendarisch…na 3 mnd in Kaapstad zijn we eindelijk die karakteristieke Table mountain (oftewel Tafelberg) opgeklommen. Dat was nog best een klim! 2.5 uur flink omhoog. Fel zonnetje. Mooi uitzicht. Mooie natuur. Rotsen. Bloemen. Nog veel meer mooie uitzichten (alle kanten op..de stad…de stranden…Cape point). En als je dan eindelijk boven bent…..cameras! (jawel met japanners), nog veel meer toeristen, een restaurant, en dus die kabelbaan die het hele zooitje die berg op vervoert…..Wat een desillusie. Maar dat hadden we kunnen verwachten. Blij dat wij lekker naar boven zijn gelopen, bijna geen mensen tegenkomt, blijdschap als je eindelijk (ja zeker na 3mnd) die top bereikt hebt. Terug de kabelbaan…(vanwege de tijdsnood hoor, ons weekendprogramma ging door.. Ok eerlijk gezegd vonden we het niet heel erg). Een snelle douche en op naar Kirstenbosch (botanische tuinen). Vanaf nu elke zondag een openluchtconcert. De aftrap was voor niemand minder dan…Goldfish! Een groot veld en een boel mensen. Er was ons gezegd dat je je eigen drankje mee naar binnen kon nemen, maar dat iedereen met grote koelboxen en picknickmanden op hun kleedje zou zitten hadden we niet verwacht. De Vibe was Lekker! Vondelparksfeertje. (alleen dan nog iets meer op elkaar zitten). Goldfish is; 2 dj’s die zelf ook instrumenten spelen en speciale gasten hebben. Ondanks dat al deze gasten zwart van kleur waren, en het cocert zwart zag van de mensen, zag je enkel witte mensen…raar he. Het valt zo op. Zag deze week een donker meisje met een blanke jongen. 
Of een blanke vrouw achter een kinderwagen met een donker kindje. Het valt je op. Hier, in dit land waar er zo een boel van allebei is valt het op. In nederland zou ik er niet raar van opkijken. Het blijft zo gek. Loop door het centrum en je ziet bijna alleen maar donkere mensen. Kijk in de auto´s en iedereen is wit. De minibusjes puilen uit en zitten bijna alleen maar donkere mensen in. En nog altijd geen welvarend huis gezien waar een donker persoon uitkwam. Lijkt wel of ze allemaal werken in winkels, als hulpjes, in restaurants of als parkeerwacht (alhoewel dat vaak congolezen zijn). Was laatst een documentaire op tv over de congoleze vluchtelingen. Wonen in de townships. Daar waar armoede is heerst geen vrede. Heftige verhalen in de documentaire. De congolezen die hier kwamen hadden kennelijk wat meer handelskennis en begonnen veelal winkeltjes en barretjes in de townships. Ze creeerden een concurrentiepositie. Prijzen drastisch lager dan huidige winkels in township. Veel woede. Veel geweld. Nee congolezen worden hier niet echt gerespecteerd. Terwijl het zulke vriendelijke mensen zijn. Geen ander met zo een grote lach op zijn gezicht dan menigeen Congolees. Maar goed het concert dus. Op zich een hele leuke sfeer omdat oud en jong, alternatief en trendy, alles liep er door en danste met elkaar. Samen met mijn collega, Bridget, na het concert bij een local-pizza-tentje de lekkerste pizza in town gegeten. Het was een heerlijk weekend. Kaapstad…je hoeft de stad echt niet uit, je blijft je hier vermaken.
Werk; Mijn tekeningenset voor council is helemaal af. Haha op 1 ding na; het inkleuren. Hilarisch. 9 A1 vellen vol met plattegronden, doorsnedes en aanzichten waar met speciale kleuren kleurpotloden alle nieuwe delen per materiaal moeten ingekleurd worden. Goed…mischien kun je je voorstellen wat een enorme kleurplaat dat gebouw van mij is…delen oud, delen nieuw, beton, staal, hout, lekker kleuren dus. En dan denk je dat je er bent na 1 set….haha…coucil wil 4 sets tekeningen in kleur! 4 x 9 A1=boel kleurpotloden! Maar geen geklaag hoor, kleuren heb ik altijd leuk gevonden! Ok, het is bedtijd hier…tot snel maar weer. X
Ps nog een foto van onze straat om een idee te geven waar we nu eigenlijk wonen. witte gebouw aan de rechterkant (zie onze beetles op de voorgrond) en dan het balkon linksboven…die roze ja)
Vanuit de bar uitzicht over een gedeelte van Waterfront, met brug, bootjes, een thuisgevoel naar Amsterdam. Zaterdagochtend autoresearch (jaha er gaat een auto gekocht worden); houdt in…langs een boel garages en een boel vragen stellen want we weten er natuurlijk niks vanaf. Mannentoys weten we tegenwoordig een heel eind mee… 
(windsurfers, golfsurfers, kitesetjes, mountainbikes, wakeboarden…), maar auto’s is toch echt nog een zwak punt (al moet ik zeggen dat hes qua merken al een heel eind komt, bij mij is een auto nog voornamelijk rood of blauw, of natuurlijk geschiftecremefraiche-wit (zoals paul mijn Beetle zo mooi omschreef) Ja auto’s, daar zijn we dan weer echte meisjes in. Maar goed ik heb dus een hele mooie op het oog, een rooie. Haha. 
Nee serieus. Tasch gaat een sponsorship met AUDI aan en krijgt-koopt een vette nieuwe en verkoopt haar oude. Een AUDI A4 Avante 1.8 uit 1996, 150000km op de teller, stationwagen. (voor de kenners) verder is ie rood en ziet ie er modern uit (zou niet zeggen dat ie al 10jr oud is). Ze verkoopt hem aan mij voor een garageinkoopprijs, een hele goeie deal. 
Heerlijk zo een stationwagen…dat wordt een luxe na mn beetle. Al ga ik mn beetle wel enorm missen, ben er van gaan houden! Hes en ik willen echter wat roadtripjes gaan maken, afstanden die onze beetle misschien niet overleefd, of ons zeker 2 keer zo lang onderweg zou helpen. Zaterdagmiddag ging de Southeaster goed los (iets te goed, het was flink overpowerd varen met ons kleinste zeiltje). Na een surfsessie een rustige zaterdagavond met fotoplaksessie (we hebben allebei al bijna een heel album vol! En das een flinke selectie van de hoeveelheid foto’s op de computer).
Zondagochtend hebben we de grote fre&hes-toeristen-to-do-lijst gemaakt. Wat een behoorlijke lijst is. En we hebben meteen een puntje uitgevoerd. Legendarisch…na 3 mnd in Kaapstad zijn we eindelijk die karakteristieke Table mountain (oftewel Tafelberg) opgeklommen. Dat was nog best een klim! 2.5 uur flink omhoog. Fel zonnetje. Mooi uitzicht. Mooie natuur. Rotsen. Bloemen. Nog veel meer mooie uitzichten (alle kanten op..de stad…de stranden…Cape point). En als je dan eindelijk boven bent…..cameras! (jawel met japanners), nog veel meer toeristen, een restaurant, en dus die kabelbaan die het hele zooitje die berg op vervoert…..Wat een desillusie. Maar dat hadden we kunnen verwachten. Blij dat wij lekker naar boven zijn gelopen, bijna geen mensen tegenkomt, blijdschap als je eindelijk (ja zeker na 3mnd) die top bereikt hebt. Terug de kabelbaan…(vanwege de tijdsnood hoor, ons weekendprogramma ging door.. Ok eerlijk gezegd vonden we het niet heel erg). Een snelle douche en op naar Kirstenbosch (botanische tuinen). Vanaf nu elke zondag een openluchtconcert. De aftrap was voor niemand minder dan…Goldfish! Een groot veld en een boel mensen. Er was ons gezegd dat je je eigen drankje mee naar binnen kon nemen, maar dat iedereen met grote koelboxen en picknickmanden op hun kleedje zou zitten hadden we niet verwacht. De Vibe was Lekker! Vondelparksfeertje. (alleen dan nog iets meer op elkaar zitten). Goldfish is; 2 dj’s die zelf ook instrumenten spelen en speciale gasten hebben. Ondanks dat al deze gasten zwart van kleur waren, en het cocert zwart zag van de mensen, zag je enkel witte mensen…raar he. Het valt zo op. Zag deze week een donker meisje met een blanke jongen. 
Of een blanke vrouw achter een kinderwagen met een donker kindje. Het valt je op. Hier, in dit land waar er zo een boel van allebei is valt het op. In nederland zou ik er niet raar van opkijken. Het blijft zo gek. Loop door het centrum en je ziet bijna alleen maar donkere mensen. Kijk in de auto´s en iedereen is wit. De minibusjes puilen uit en zitten bijna alleen maar donkere mensen in. En nog altijd geen welvarend huis gezien waar een donker persoon uitkwam. Lijkt wel of ze allemaal werken in winkels, als hulpjes, in restaurants of als parkeerwacht (alhoewel dat vaak congolezen zijn). Was laatst een documentaire op tv over de congoleze vluchtelingen. Wonen in de townships. Daar waar armoede is heerst geen vrede. Heftige verhalen in de documentaire. De congolezen die hier kwamen hadden kennelijk wat meer handelskennis en begonnen veelal winkeltjes en barretjes in de townships. Ze creeerden een concurrentiepositie. Prijzen drastisch lager dan huidige winkels in township. Veel woede. Veel geweld. Nee congolezen worden hier niet echt gerespecteerd. Terwijl het zulke vriendelijke mensen zijn. Geen ander met zo een grote lach op zijn gezicht dan menigeen Congolees. Maar goed het concert dus. Op zich een hele leuke sfeer omdat oud en jong, alternatief en trendy, alles liep er door en danste met elkaar. Samen met mijn collega, Bridget, na het concert bij een local-pizza-tentje de lekkerste pizza in town gegeten. Het was een heerlijk weekend. Kaapstad…je hoeft de stad echt niet uit, je blijft je hier vermaken.
Werk; Mijn tekeningenset voor council is helemaal af. Haha op 1 ding na; het inkleuren. Hilarisch. 9 A1 vellen vol met plattegronden, doorsnedes en aanzichten waar met speciale kleuren kleurpotloden alle nieuwe delen per materiaal moeten ingekleurd worden. Goed…mischien kun je je voorstellen wat een enorme kleurplaat dat gebouw van mij is…delen oud, delen nieuw, beton, staal, hout, lekker kleuren dus. En dan denk je dat je er bent na 1 set….haha…coucil wil 4 sets tekeningen in kleur! 4 x 9 A1=boel kleurpotloden! Maar geen geklaag hoor, kleuren heb ik altijd leuk gevonden! Ok, het is bedtijd hier…tot snel maar weer. XPs nog een foto van onze straat om een idee te geven waar we nu eigenlijk wonen. witte gebouw aan de rechterkant (zie onze beetles op de voorgrond) en dan het balkon linksboven…die roze ja)
